Ouzo to grecki trunek narodowy; jego silne powiązanie z kulturą tego kraju zostało uznane przez Unię Europejską przyznaniem Grecji w 2006 roku wyłączności na produkcję ouzo. Całkowicie grecki charakter tego napoju podkreśla fakt, iż wszystkie składniki użyte do jego produkcji muszą pochodzić z tego państwa. Owa wyłączność jest w pełni uzasadniona – ouzo nie jest kolejnym trunkiem w klasie anyżówek. To napój osobliwy i nierozerwalnie związany z duchem Grecji.
Co jest czysto marketingowym ściemnianiem, bo jak podaje wikipedia: Ouzo is an anise-flavored spirit that is widely consumed in Greece. Its taste is quite similar to arak, zivania, or raki (in the Levant, Cyprus, and Turkey), pastis or absinthe (France), Sambuca (Italy), mastika (Chios). It can be consumed neat or mixed with water. Czyli jest to po prostu rebrandowane Tureckie Raki, które zyskało popularność w Grecji podczas panowania Imperium Ottomańskiego. Po odzyskaniu niepodległości zaczęli zmieniać Tureckie nazwy na własne i tak powstało Ouzo.
Produkcja:
Najlepsze ouzo wytwarzane jest z naciskiem na tradycyjne metody wyrobu. Zwyczajowo, trunek powstaje w procesie destylacji alembikowej (w miedzianych kotłach) z dodatkiem odpowiedniej ilości najlepszej klasy anyżu.
Produkcja wzbudza wiele kontrowersji, wytwórcy czasem nawet wykłócają się o detale, które mają wpływ na ostateczny smak i aromat ouzo.
Niegdyś, ouzo niczym włoska grappa powstawało z wytłoczyn winogron („souma”), które podwójnie destylowano przed dodaniem ziół. Obecnie wykorzystywany jest neutralny spirytus aromatyzowany bukietem ziół i przypraw. Prym wśród przypraw wiedzie anyż nadający główną nutę smakową wódce.Następnie alkohol z dodatkami zostawia się do maceracji, która trwa od 24 godzin do kilku dni i odbywa się w specjalnych kotłach z miedzi, która dzięki swoim właściwościom katalitycznym wspomaga ożenek alkoholu ze środkami aromatyzującymi.
Zawartość procentowa alkoholu w napoju na tym etapie produkcji jest zbyt wysoka, aby można było go konsumować, dlatego kolejnym krokiem jest rozcieńczenie trunku demineralizowaną wodą. Niektórzy wytwórcy dodają w tym stadium produkcji również cukier, co jest jednak uznawane za pewne odejście od tradycji.
Nazwa:
Jedna z hipotez dotyczących genezy nazwy „ouzo” mówi, że wzięła się ona z potrzeby odróżnienia alkoholu od innych, podobnych trunków. Eksporterzy zwykli byli oznaczać etykiety mało wtedy znanego trunku napisem „uso Massalia”, co po włosku znaczy „do spożycia w Marsylii”. Ouzo przeznaczone na eksport produkowane było w greckim Tyrnavo i cechowało się niezwykle wysoką jakością.
Drugi wariant, nie wykluczający pierwszego, zakłada, że nazwa trunku powstała podczas wizyty w Tyrnavos lekarza tureckiego konsulatu. Medyk poproszony był o spróbowanie Ouzo, który został mylnie rozpoznany jako tsipuro. Degustacja miała zachwycić lekarza do tego stopnia, że powiedział: „Moi drodzy, to jest uso Massalia”. Podobno dzięki ustnemu przekazowi tych słów, ouzo zaistniało na rynku międzynarodowym pod własną banderą.
Efekt ouzo:
Mętnienie i biały kolor powstający przy rozcieńczaniu ouzo wodą spowodowany jest zawartością anetolu – nierozpuszczającego się w wodzie zwiazku chemicznego pochodzącego z anyżu. W nierozcieńczonej ouzo zawartość etanolu jest na tyle wysoka, że cały zawarty w niej anetol jest rozpuszczony, bądź tworzy krople o rozmiarach zbyt małych, by rozpraszać światło. W wyniku rozcieńczenia, hydrofobowy anetol wytrąca się w postaci kropel o rozmiarach do 3 mikrometrów tworząc mętną i względnie trwałą (nie ulegającą dalszej koalescencji) emulsję. Zjawisko mętnienia ouzo oraz i innych wódek anyżowych (np. tureckiej rakı) podczas ich rozcieńczania nazywane jest efektem ouzo
Gdzie się pija:
Jak zostałem poinformowany Ouzo popularne jest na wyspach, Lesbos jest głównym miejscem produkcji, a na północy Grecji prym wiodą inne wariacje Raki.
Ouzo (gr. ούζο) – grecka wódka o zawartości alkoholu do 48% o smaku anyżkowym. Podawana zazwyczaj z wodą (w dodatkowej szklance) po rozcieńczeniu wodą zmienia kolor na mleczny.
Efekt ouzo[edytuj]
Mętnienie i biały kolor powstający przy rozcieńczaniu ouzo wodą spowodowany jest zawartością anetolu – nierozpuszczającego się w wodzie związku chemicznegopochodzącego z anyżu. W nierozcieńczonej ouzo zawartość etanolu jest na tyle wysoka, że cały zawarty w niej anetol jest rozpuszczony, bądź tworzy krople o rozmiarach zbyt małych, by rozpraszać światło. W wyniku rozcieńczenia, hydrofobowy anetol wytrąca się w postaci kropel o rozmiarach do 3 mikrometrów tworząc mętną i względnie trwałą (nie ulegającą dalszej koalescencji) emulsję. Zjawisko mętnienia ouzo oraz i innych wódek anyżowych (np. tureckiej rakı) podczas ich rozcieńczania nazywane jest efektem ouzo(en:ouzo effect).[1][2].